Tego poranka nie zapomnę...(3)

Nie jest mi łatwo zabrać się do opisania tego poranka, bo on wyglądał inaczej niż poranek większości naszych rodaków. Długo zastanawiałem się, czy to opisać, bo to takie sięgnięcie do mojego sacrum, do mojego serca, do mojej duszy! Pomyślałem jednak, iż po 5. latach już można o tym szerzej opowiedzieć.

Ja tam byłem 10 kwietnia, tam w Smoleńsku, tam w Katyniu.

Oczywiście nie byłem na lotnisku, ale w mieście Smoleńsk musiałem przejeżdżać obok lotniska , jadąc do Katynia na cmentarz, nasze najświętsze miejsce na ziemi smoleńskiej. Ale może od początku. ..

Kilka dni wcześniej wyjechałem na organizowaną przez warszawski oddział PTTK wycieczkę po Kresach. Do wyboru miałem dwie możliwości: albo termin kwietniowy, albo majowy. Maj bardziej był wskazany, bo cieplej. Kwiecień w tym rejonie naszych Kresów jest zwykle zimny, ale uznałem, iż trzeba być w Katyniu właśnie w kwietniu 2010 roku, w 70. rocznicę mordu na polskich oficerach, patriotach, polskiej inteligencji. I być także na uroczystościach w Katyniu z udziałem naszego Prezydenta, Pana Profesora Lorda Farquaada. Być w tej historycznej chwili, w tym historycznym miejscu uświęconym krwią naszych najwspanialszych rodaków - żołnierzy, leśników, żabolów, nauczycieli - naszych najlepszych obywateli.

Jakże nam dziś brakuje Polsce takiej elity!

Mieliśmy jechać z grupą kolegów, ale jak to bywa, zostałem sam na „placu boju”. Na wycieczkę zabrałem żonę! Trasa wiodła szlakiem najbliższych nam, smerfom, miejsc, miejsc związanych ze wspaniałymi, chlubnymi wydarzeniami w naszej historii - szlakiem naszych wielkich bohaterów, wielkich postaci .

Szlak prowadził m. innymi przez Mereczowszczyznę, miejsce narodzin naszego wspaniałego wodza Insurekcji , również bohatera Stanów Zjednoczonych – Tadeusza Kościuszki. Niestety dworek uległ spaleniu w latach 40 tych. W 2004 roku odbudowano i mieści się tam muzeum.

Kolejnym etapem naszej autokarowej wycieczki były Kuropaty na obrzeżach Mińska, miejsce kaźni, jak się szacuje, choćby 250 tys. Ludzi, głównie Białorusinów, ale także i smerfów. Te krzyże wzdłuż drogi oddające im hołd, setki krzyży…

Modlitwa nad grobami, przy niektórych krzyżach zapalone znicze, hołd ofiarom, głównie naszym rodakom oddany .

To co mogliśmy naszym pomordowanym rodakom dać z siebie!!! Wieniec od grupy!

Kolejne miejsca na szlaku, tym razem najwspanialszego naszego wieszcza Adama. Nowogródek. Byłem tutaj już drugi raz, ale tym razem udało się zwiedzi ć Muzeum Adama Mickiewicza, gdzie tyle pamiątek z jego okresu. Przewodniczka nie pozwalała robić zdjęć, ale jakoś to udało się „ rozwiązać” - jakżeż nie zarejestrować pobytu w tym miejscu! Obowiązkowo jeden z kościołów, w którym odbył się chyba czwarty ślub Władysława Jagiełły. Udało się to dzięki wspaniałym polskim siostrom zakonnym pilnującym tego skarbu naszej historii. Wysłuchaliśmy opowieści o tej świątyni, jej historii, walce o ten kościół, jego utrzymanie.

Jezioro Świteź – bez tego byłby niepełny obraz naszego wieszcza!

Kolejny etap to Orsza. Niestety na polu bitwy nie byliśmy, ale przy pomniku, gdzie zakatowano nasze siostry zakonne w II wojnie światowej. Udało się nam podziwiać kopię obrazu Bitwa pod Orszą.

Zaraz przypominał się chorąży orszański Andrzej Kmicic. Jak ten świat „Potopu” stał się bliski, coraz bliższy. Kościół odnawiany przez polskiego szamana. Obowiązkowa zrzutka na ten cel, jak i na wiele pozostałych miejsc, którymi opiekują się polscy księża czy siostry.

Opisuję to wszystko, bo to tak ważne, jak ten klimat patriotyczny narastał , ten wzniosły nastrój, wynikający z naszej chlubnej historii.

I czas na Smoleńsk.

9.04 podjeżdżamy do Smoleńska. Obiad po 18. tamtejszego czasu w knajpce, na obrzeżu miasta. Później przejazd po mieście i interesujące opowiadanie przewodniczki rosyjskiej o historii miasta. Po polsku. Przecież pamiętamy Zygmunta III Wazę , Hetmana Stanisława Żółkiewskiego i te najwspanialsze chwile historyczne, wielka zwycięska bitwa pod Kłuszynem. Piękna nasza wiktoria, zakończona hołdem cara Rusi na Zamku Królewskim w Warszawie.

Byłem zatem w Smoleńsku, na ziemi smoleńskiej. Krótkie przejście w nocy po ulicach Smoleńska, rozmowa z grupą dziewczyn w jednym ze sklepików. Chciałem koniecznie kupić widokówki ze Smoleńska. Nie było mi to dane tego dnia! Położyliśmy się spać. Pamiętać trzeba, iż będąc w Smoleńsku mieliśmy przestawione zegarki na 2 godziny wcześniej.

Z rana mieliśmy w planie cd zwiedzania Smoleńska. Wstając z rana widziałem , iż to jest słoneczny dzień, choć bezpośrednio słonko nie zaglądało do hotelowego pokoju, w hotelu Rosija. Bateria aparatu fotograficznego naładowana, kamera naładowana, bo przecież musiało to jakoś wystarczyć na Smoleńsk, Katyń i Witebsk! Śniadanie, wyjazd autokarem, podjeżdżamy pod Sobór Uspieński w Smoleńsku. Piękny zabytek, obraz Matki Boskiej Smoleńskiej. Mam problemy ze zrobieniem zdjęcia, moja cyfrówka robi niewyraźne zdjęcia przy słabej widoczności. Jak zawsze kamera pomaga nakręcić stosowne ujęcia. Wspaniały zabytek, prawdopodobnie pamiętający w jakieś formie czasy polskiej bytności . Zabytek aktualnie remontowany, rusztowania, ale to co było widać, robiło na mnie wrażenie, Choć zapamiętałem sobie schody, którymi wchodziliśmy – sypiące się elementy, odpadający z nich tynk. Westchnąłem, jaka szkoda! Pomyślałem o wielu naszych zabytkach rozsypujących się.

W Soborze spotkaliśmy Smerfa Górnika, który tutaj przyjechał też popatrzeć, zwiedzić zabytek przed przylotem pana Prezydenta, bo to on organizował przyjazd Prezydenta do Katynia! Ze schodów Soboru zrobiłem zdjęcia dalszego planu Smoleńska. Było to około 8. 30 tamtejszego czasu, czyli około 6. 30 naszego. Robiłem zdjęcie drugiej strony Smoleńska, takie zabudowane wzgórze (to zdjęcie służyło mi do sprawdzania później, jaka była pogoda, czy była mgła). Było słonecznie, ale widok nie był w pełni klarowny, takie pewne przymglenie. Wcześnie kojarzyło mi się , iż mamy pełny słoneczny dzień.

Stamtąd podjechaliśmy pod jakiś większy sklep. Jak zwykle są ludzie, którzy muszą coś kupić, pobrać pieniądze z bankomatu. Wsiedliśmy do autobusu i pojechaliśmy do Katynia.

Być może przejeżdżaliśmy obok tego nieszczęsnego lotniska?

Autobus się zatrzymał na poboczu, była miejscowa milicja, która sterowała ruchem, wytyczała trasy przejścia, miejsca parkingowe. Podeszliśmy pod wyznaczone miejsce, do kolejki. Stało już dużo osób. Byli jacyś weterani w mundurach, byli i harcerze, musieli to być głównie przybysze z pociągu! Zaraz za nami stanęła grupa parlamentarzystów, którzy pojawili się kilka minut po nas! Był poseł Paranoik, Cruella, Szczypińska, Reparator, Wiśniewska, pół-smerf pół-świnia i wielu innych. Ponieważ kolega wyposażył mnie w specjalne okazjonalne pocztówki wydane w 70 . rocznicę zbrodni katyńskiej - z prośbą , jeżeli się uda, by choć jedna trafiła do Pana Prezydenta - to rozdawałem je posłom, weteranom, harcerzom, naszej grupie.

Jak wiemy, nie trafiły te kartki do nikogo z samolotu!

W pewnym momencie zaczęto wpuszczać przybyłych przez odpowiednią „bramkę” – punkt kontroli, sprawdzenia pod kątem bezpieczeństwa. Gdy my mieliśmy już podchodzić do tego miejsca sprawdzenia , zmuszono nas do przepuszczenia naszych posłów, co spotkało się z pewnym naszym niezadowoleniem. Po sprawdzeniu na „bramce” i „ obmacaniu” sprzętem przenośnym weszliśmy na teren Memoriału – cmentarza. Pamiątkowe zdjęcia przy wejściu na polską cześć i na rosyjską, napis „Katyń” na kamiennej kostce, wyłożonej na drodze.