Tego poranka nie zapomnę - 14

solidarni2010.pl 8 miesięcy temu

Smoleńsk 10/04

data:04 kwietnia 2022 Redaktor: Redakcja

W nawiązaniu do cyklu „Tego poranka nie zapomnę…” przesyłam tekst „Tydzień”. Tekst jest bardziej refleksyjny niż opisowy – powstał wtedy w kwietniu 2010. Tak to wtedy czułem. Myślę, iż jest w nim poruszonych kilka zagadnień toczących się „wokół”, które z czasem uciekły naszej zbiorowej pamięci. - Marcin Bogdan, 2 kwietnia 2022 r.

Tydzień

Sobota ( 10 kwietnia 2010 )

Poranny sen. SMS: „włącz telewizor”. Nagłe przebudzenie. Tragedia. Tragedia tych, co zginęli, ale i dramat. Dramat Narodu. Dramat Polski. Pytanie - dlaczego?

Ciśnie się też inne pytanie. Ktoś podzielił te uroczystości, jedni polecieli siódmego, co to jest 7 kwietnia? Polska nie zna tej daty, Polska zna dziesiątego. Oni ją znali – Ci Drudzy, i polecieli. Ból i łzy, a w głowie to dręczące pytanie: ktoś podzielił te uroczystości?

Niedziela

Z nieludzkiej ziemi powraca do Wioski Ciało Prezydenta.

Na całej trasie, na każdym odcinku, tysiące ludzi. Przyszli. Ukojenie. Jest nas tak dużo.

Komentarze w mediach. Zbrodnia Katyńska dotrze do świata. A z tej tragedii wypłynie pojednanie. Wysoka cena. Ale trzeba wierzyć, jak się słucha tego, co teraz mówią - można uwierzyć. Ta wiara tłumi sobotnie pytanie.

Poniedziałek

Mail. A w mailu słowa poety:

"niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda

dla szpiclów, katów, tchórzy
oni wygrają pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzucą grudę
a kornik napisze twój uładzony życiorys"
(Zbigniew Herbert)

Słowa poety. Puste słowa?

Przecież to nie oni dziś mówią! Czy ktoś przeprosił za słowa niesprawiedliwe i rzucane obelgi? Nie oni dziś mówią – oni zamilkli. To my mówimy. To my się wstydzimy. Za nich. I za brak odwagi. Dobrze iż zamilkli. Jak długo będą milczeć? Do końca żałoby. Tydzień.

Mamy Swój Tydzień. Mamy Swój Wielki Tydzień.

Wtorek

Jestem w drodze, dziesięć godzin w samochodzie.

W Polsce Żałoba. Rozgłośnie komercyjne, a w nich muzyka rozrywkowa. Walczą o słuchacza, o procenty rynku. Mimo Narodowej Żałoby? Sumień nie mają?

Znów jestem surowy – a może oni nie wiedzą, co to muzyka poważna? Tak ich wychowano ..

Radio Maryja. Modlitwa. Dużo Modlitwy i Nadziei. Oni dalej milczą. Nie, nie milczą, ich tu przecież nie ma. Tu jest Wiara. Wiara w Boga i Wiara w przyszłość. Trwa nasz Wielki Tydzień.

Środa

Po północy, już blisko domu, ale jeszcze w drodze.

Radio publiczne. Muzyka poważna. I wiadomości.

Wielki Tydzień – przerwany Wielki Tydzień! Oni przerwali milczenie.

Wawel?!! Panie kardynale (jeszcze wczoraj wolno było mówić Księże Kardynale) - panie kardynale, pan odwoła tę decyzję!! Ile jadu, ile stłumionej na chwilę nienawiści unosi się na falach publicznej rozgłośni.

Gazeta – gadzinowa gazeta – krzyczy PRZESADA.

O WY ZDRAJCY, o wy sprzedawczyki, za judaszowe srebrniki namiestnika obcego mocarstwa to byście na rękach na Wawel zanieśli !

A jak ktoś służył Polsce, to miejscem dla niego zaorany cmentarz Orląt Lwowskich, zbiorowe Groby w Katyniu, przykryte asfaltem bezimienne Mogiły Służewca, i zatarcie w pamięci.

Może skromny cmentarz przy wiejskim kościółku – dobre miejsce na powolne zapomnienie.

Nie, nie, oni nie tacy, oni po prostu praktyczni.

Głos filozofa: „Przecież trudno sobie wyobrazić, żeby rodzina prezydenta jeździła na Wawel w Dniu Wszystkich Świętych”.

Filozof, dureń. Dureń, ale autorytet. Autorytet, bo wie, co mówi, wiejski cmentarzyk, rodzina będzie miała blisko, tylko rodzina, nikt tam nie dotrze, nikt nie zapamięta adresu. Dureń, ale wyczuwa, czego od niego oczekują.

Czwartek

Wawel. Kraków. Polska. smerfy trafią na Wawel !

I BĘDZIE DALEJ SŁYCHAĆ GŁOS PREZYDENTA !!! O WOLNĄ POLSKĘ, o sprawiedliwą Europę. Nie zaorają Wawelu, nie zaleją asfaltem, nie skażą na zapomnienie!

Znowu poeta. Dobrze iż mamy poetów. Mówią do nas. Ale i mówią za nas. Mówią też o nas. My mamy poetów. My mamy - nie oni.