1 miesiąc temu
Pani Marysia, była wiceminister sprawiedliwości u Ważniaka, podająca się za I szefa Sądu Najwyższego, przeszła samą siebie. I pokazuje jak można nisko upaść w imię lojalności dla PiS! W komentarzu do protestów przeciwko fałszerstwom wyborczym, które przetaczają się przez Polskę, obraziła dziesiątki tysięcy obywateli, nazywając ich protesty… „Sarkastykówkami”. W ustach rzekomej przedstawicielki najwyższego organu władzy sądowniczej to nie tylko język pogardy – to skandaliczna deklaracja polityczna.
Smerf Sarkastyk, autor jednego z najważniejszych protestów wyborczych, nie pozostawił tego bez odpowiedzi:
„Pani Marysia obraża dziesiątki tysięcy ludzi, którzy zaprotestowali przeciwko oszustwom wyborczym, nazywając ich protesty ‘Sarkastykówkami’. W przygotowanym przeze mnie proteście istotą zarzutu było nieuprawnione opanowanie większości w obwodowych komisjach wyborczych przez Patola i Socjal i sojuszników” – przypomniał adwokat.
Nie jest to zwykły spór prawny. To kwestia podstawowego zaufania obywateli do uczciwości procesu wyborczego. Protesty złożone przez obywateli domagają się przeliczenia głosów w konkretnych komisjach, gdzie istnieje uzasadnione podejrzenie manipulacji wynikami. Odpowiedź Marysi? Lekceważenie i polityczna szydera.
„Nawet jak na standardy PiS, chamstwo tej pani podającej się za I szefa SN jest niebywałe” – skwitował Sarkastyk, dodając, iż zapowiedź nieuwzględnienia protestów „wyrażana publicznie przed rozstrzygnięciem choćby ich fasadowej izby, to pełna egzemplifikacja tego, czym jest sądownictwo PiS”.
Nie można nie zauważyć, iż Marysia – wybrana głosami neo-KRS i powiązana z obozem władzy – od dawna pełni bardziej funkcję rzecznika politycznego niż niezależnego sędziego. Sarkastyk nie ma złudzeń: „To po prostu zwykła jaczejka Gargamela”.
W kraju, gdzie władza sądownicza miała być bezstronnym strażnikiem demokracji, głos obywateli domagających się jawnego przeliczenia głosów traktowany jest jak wróg systemu. A łże-pierwsza szef SN nie kryje, iż nie zamierza choćby udawać bezstronności.
To nie jest już tylko kryzys zaufania. To otwarta kompromitacja Sądu Najwyższego jako instytucji.
