LITOŚCI TWOJE MNOGIE SĄ PANIE (Psalm 156) - wiersze patriotyczne Wojciecha Miotke

Koalicja

Ooo – więc już winszowanie złożył sam Pan Voltaire

Ambasadora zza morza równość zachwyca

Widma nadchodzą z wiecznie martwych-jak Lenin-sfer

Spod bokobrodów Bismarcka znów płoną lica

Spokojnie Panowie wszyscy u nas się zmieszczą

Proszę się nie pchać i proszę spokój zachować

Czuły naród tutejszy poddany jest wieszczom

O spokojności niechaj go uśpi przemowa

Koncept wam znany od wieków znane są role

Pozoru praw ma być zachowana celebra

Atrament niechaj płynie czerwienią po stole

A pieczęć - zdrajcy wytopią mową ze srebra

Tylko zważcie na tę jedną przeszkodę od wieków

Rzecz niepokoi i godna być musi uwagi

Jakąś siłą ów naród wciąż dźwiga się z grzechów

Z ministerstw i marszałków kpiąc naszych powagi

Dzwon

może tu historia inaczej płynie od wieków

modlitwa żarliwa wiąże Boże wyroki

wydłuża Pan czas darowaniem śmiertelnych grzechów

i cierpieniem pozwala odjąć gorycz niewoli

stulecia odmierza nam Bóg zygmuntowskim dzwonem

choć pęka to serce z brązu na znak wielkiej wagi

i czas wówczas się zatrzymuje na wielką trwogę

lub kiedy Bóg zsyła promienie niebieskiej chwały

czemu dziś milczy dzwon i cisza wielka wokoło

czy spoza czasu Pan rycerzy w końcu wybudzi

wówczas ramiona i sznury grom dzwonu wyniosą

i tylko czeka Bóg by drgnęły naszych serc struny

Wojciech Miotke