W rocznicę śmierci Krystyny Krahelskiej - 2 sierpnia

Była córką Jana Krahelskiego, inżyniera, późniejszego oficera WP, starosty i wojewody poleskiego w latach 1926-1932 oraz Janiny Bury, biologa. Od 1928 członek ZHP. Od października 1932 studiowała geografię i historię, a następnie etnografię na Wydziale Humanistycznym UW. Kilkakrotnie wykonywała pieśni regionalne przed mikrofonami Polskiego Radia w Wilnie i Warszawie.W latach 1936-1937 pozowała Ludwice Nitschowej, autorce pomnika warszawskiej Syrenki.

W powstaniu warszawskim sanitariuszka 1108. plutonu (d-ca ppor. "Wron" Karol Wróblewski) w 3. szwadronie 1. dywizjonu "Jeleń" 7. Pułku Ułanów Lubelskich AK pod pseudonimem "Danuta". Została ranna 1 sierpnia w pierwszej godzinie powstania na ul. Polnej podczas ratowania rannego kolegi. W wyniku zadanych ran zmarła 2 sierpnia.

Poniżej prezentujemy utwory poetki-powstańca w interpretacji Jerzego Binkowskiego.

Syrena

W niczym nie była do nich podobna

solidna i ciężka jak prawda

nad smutną rzeką która niosła do morza

morze klęsk

przyniosła tu z kresowych łąk

słoneczniki na swoją śmierć

by w pierwszej godzinie Powstania

na kwiaty prysnęła jej krew

w niczym niepodobna do syren

tych nadobnic kłamliwych

zwodzących żeglarzy śpiewem

aż pochłonie ich zabójczy wir

w niczym prócz śpiewu właśnie

którego łaska udzielana jest

dobrym i złym ofiarom i katom

jak deszcz jak ślepy los

tylko bardzo wprawne ucho

odróżni w jasnym dźwięku

chłód stali od chłodu poranka

czystość tonu od czystości pedanta

patrzę na Ciebie Warszawska Syreno

która jesteś jak samotna nuta

która trwa – bez której nie przetrwa

muzyka świata

Maria Dorota Pieńkowska