4 godzin temu
Wodór i biometan to dwa najważniejsze nośniki energii, które będą odgrywać coraz większą rolę w transformacji energetycznej i dekarbonizacji gospodarki. Zarówno wodór, jak i biometan są integralnymi elementami polityki gazowej Unii Europejskiej. Ich rozwój technologiczny doprowadził do przyjęcia dedykowanych dla nich regulacji w prawodawstwie unijnym i krajowym.
Analizując przepisy dotyczące wodoru oraz biometanu można wyróżnić kilka podobieństw i różnic na poziomie legislacyjnym.
Na gruncie Ustawy z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne zarówno wodór, jak i biometan są uznawane za paliwa będące nośnikami energii chemicznej. Biometan niezależnie od swojego przeznaczenia został określony jako paliwo gazowe, a jego definicja została uregulowana w ustawie z 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (dalej „ustawa OZE”). Jednocześnie warto wskazać, iż biometan z domieszką wodoru został sklasyfikowany jako paliwo gazowe bez względu na wielkość procentową udziału wodoru w mieszaninie.
Kongres Biometanu – zarejestruj się!
W przypadku wodoru można wyróżnić jego trzy normatywne rodzaje: wodór odnawialny pochodzenia niebiologicznego – RFNBO, wodór niskoemisyjny i wodór odnawialny. Wodór RFNBO jest wytwarzany w procesie elektrolizy wody zasilanej energią elektryczną pochodzącą z OZE, takich jak farmy wiatrowe i fotowoltaiczne. Wymagania, które muszą być spełnione, aby wodór mógł być uznany za paliwo RFNBO zostały zdefiniowane w dwóch rozporządzeniach delegowanych Komisji UE dotyczących minimalnego progu ograniczenia emisji gazów cieplarnianych oraz zasad produkcji paliw odnawialnych.
Wskazują one na konieczność spełnienia kryteriów korelacji czasowej, odnawialności, dodatkowości i korelacji geograficznej. Oprócz definicji wodoru RFNBO – który jest najbardziej pożądanym przez UE produktem – do polskiego porządku prawnego wprowadzono definicję wodoru niskoemisyjnego i odnawialnego. Warto wspomnieć, iż unijne regulacje nie przewidują definicji legalnej wodoru odnawialnego, który obejmowałby wszystkie odnawialne źródła energii. W preambule pakietu gazowo-wodorowego wskazano, iż wodór odnawialny produkowany z biomasy mieści się w definicji biogazu zawartej w dyrektywie RED II, gdzie jest definiowany jako paliwo gazowe produkowane z biomasy.
Definicje biometanu i wodoru
Biometan i wodór podlegają procesowi dobrowolnej certyfikacji, która pozwala na poświadczenie przez audytorów w formie certyfikatu, iż produkty spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju, a to umożliwa ich uwzględnienie w procesie obliczania udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto. W ramach certyfikacji biometanu można wyróżnić rozmaite dobrowolne systemy, w tym stworzony przez Polskę i zatwierdzony przez Komisję UE System Kryteriów Zrównoważonego Rozwoju Instytutu Nafty i Gazu (system KZR INiG).
Jednocześnie pod koniec grudnia 2024 r. opublikowano w Dzienniku Unii Europejskiej pierwsze decyzje wykonawcze Komisji UE uznające trzy dobrowolne systemy certyfikacji paliw RFNBO w tym wodoru (CertifHy, ISCC EU, REDcert-EU).
Cały artykuł przeczytasz w Magazynie Biomasa:
Tekst: Agnieszka Górka, Stowarzyszenie „Z energią o prawie”
Zdjęcie: Shutterstock
