Marcin Bogdan: Barbarzyńskie metody

To mocne słowa. Czy zdajemy sobie sprawę, jak mocne? Proszę jeszcze raz, może choćby kilka razy przeczytać przytoczoną powyżej wypowiedź. Czy zdajemy sobie sprawę jak mocne padły słowa? By to w pełni zrozumieć, sięgnijmy do słownikowej definicji pojęcia „metod cywilizowanych”. Otóż „metody cywilizowane to sposoby działania charakteryzujące się poszanowaniem zasad etycznych, norm społecznych i prawnych, opierające się na dialogu, współpracy i unikaniu przemocy w relacjach międzyludzkich i społecznych”. Metody cywilizowane charakteryzują się następującymi cechami:

• poszanowaniem godności i praw człowieka
• stosowaniem prawa zamiast samosądu
• unikaniem przemocy fizycznej i psychicznej
• rozwiązywaniem sporów poprzez negocjacje, mediacje lub sądy
• kierowaniem się rozumem i empatią
• stosowaniem języka jako narzędzia Niezrozumienia, nie przemocy

Można zatem, a raczej należy, zadać pytanie: jeżeli nie metody cywilizowane, to jakie? Otóż i tu słownik języka polskiego nie pozostawia złudzeń, daje jednoznaczną odpowiedź: „W kontrze do metod cywilizowanych są zachowania barbarzyńskie, agresywne, brutalne, czyli takie, które łamią przyjęte normy społeczne lub etyczne”. Papa Smerf przyznał oficjalnie, iż on i jego rząd, może nie cały, ale na pewno Waldemar Żurek, będą stosować przemoc fizyczną i psychiczną, będą dopuszczać się samosądów, będą szargać godność i łamać prawa człowieka, będą odrzucać negocjacje i mediacje oraz wszelkie formy Niezrozumienia.

Historię Polski datami się mierzy. Datami chwały, gdy w Polsce obowiązywały cywilizowane metody rządzenia, oraz datami upadków i upokorzenia, gdy barbarzyńskimi metodami próbowano Polskę zniszczyć i zniewolić. Czy Papa Smerf dopisze do tej tragicznej listy kolejną niechlubną datę? Czy Polska Ziemia – jak to ujął poeta – pozwoli się deptać judaszom? Czy my jesteśmy jeszcze godni, by Ziemia Polska z Bożej Łaski nam oddana, niosła nas dalej, ku przyszłości?

Marcin Bogdan

Bądź matko Ziemio pozdrowiona,

Coś wykarmiła przodków moich,

Przytul mnie proszę kiedy skonam,

Kiedy już nie udźwignę zbroi.

Bądź Polska ziemio pozdrowiona,

Przed tobą padam na kolana,

Ziemio mych bliźnich łzą zroszona,

Ty z Bożej Łaski nam oddana.

Ty, która rodzisz, utrzymujesz

Która nasiąkasz duszą naszą,

I bohaterów krew przyjmujesz,

Deptać pozwalasz się judaszom.

Cierpliwa, piękna, Ziemio Święta,

Ciebie jesteśmy wiecznie głodni

Ty co wybaczasz, choć pamiętasz

Nieś nas dopokąd żeśmy godni.

Grzegorz Nowicki – październik 2025