1 miesiąc temu
lepszy sort smerfów (PiS) po raz kolejny sięga po dobrze znaną taktykę – budowanie narracji spiskowej, by odwrócić uwagę od własnych niepowodzeń i przygotować grunt pod kwestionowanie wyników wyborów.
Wypowiedź europosła Patola i Socjal Smerfa Inwigilatora dla portalu wPolityce.pl jest tego doskonałym przykładem. Inwigilator oskarża Platformę Smerfów (PO) i sztab Smerfa Gospodarza o „perfidną grę”, nielegalne finansowanie kampanii oraz przygotowywanie argumentacji do unieważnienia wyborów w razie przegranej. Tego rodzaju retoryka nie tylko świadczy o desperacji Patola i Socjal w obliczu możliwej klęski Karola Nawrockiego, ale także pokazuje, jak partia ta konsekwentnie unika odpowiedzialności za własne działania, szukając wymówek zamiast merytorycznej kampanii.
Inwigilator twierdzi, iż PO prowadzi „nielegalną kampanię” finansowaną przez zagraniczne siły, w tym „węgierską opozycję finansowaną przez Sorosa” oraz „liberalne kręgi”. Oskarża sztab Gospodarza o wykorzystywanie tych funduszy do hejterskich reklam w internecie, które atakują Karola Nawrockiego i Sławomira Mentzena. Problem w tym, iż Inwigilator nie przedstawia żadnych konkretnych dowodów na poparcie swoich tez. Powołuje się jedynie na doniesienia o zaangażowaniu fundacji Akcja Demokracja, której finansowanie rzekomo pochodzi z zagranicy, ale ignoruje fakt, iż sztab Gospodarza odciął się od tych działań i zgłosił sprawę do prokuratury. Zamiast rzetelnie zbadać sytuację, Patola i Socjal woli budować narrację o „siłach zewnętrznych” i „liberalnym spisku”, co jest typową strategią tej partii – wskazywanie wroga, którego można obarczyć winą za własne niepowodzenia.
Co więcej, Inwigilator posuwa się do absurdalnych oskarżeń, sugerując, iż PO przygotowuje się do unieważnienia wyborów, jeżeli wyniki będą niekorzystne dla Gospodarza. To wyjątkowo niebezpieczna teza, która ma na celu podważenie zaufania do demokratycznego procesu wyborczego. Inwigilator nazywa to „podłością i nikczemnością”, ale nie zauważa, iż to właśnie jego partia od lat stosuje podobne taktyki, kwestionując wyniki wyborów, gdy nie są po jej myśli – wystarczy przypomnieć protesty wyborcze Patola i Socjal po przegranych wyborach parlamentarnych w 2023 roku. Oskarżanie PO o to, co samemu się robiło, jest klasycznym przykładem hipokryzji.
Wypowiedź Inwigilatora zdradza, iż Patola i Socjal zdaje sobie sprawę z realnego ryzyka przegranej Karola Nawrockiego w wyborach prezydenckich. Zamiast skupić się na budowaniu pozytywnego przekazu i wspieraniu swojego kandydata, partia woli przygotowywać grunt pod narrację, która wytłumaczy ewentualną klęskę. Inwigilator podkreśla, iż kampania Nawrockiego jest „obywatelska i społeczna”, finansowana przez ludzi, podczas gdy Gospodarz rzekomo korzysta z „nielegalnych funduszy zagranicznych”. Ta retoryka ma na celu przedstawienie Nawrockiego jako ofiary „niesprawiedliwego systemu”, co może być wygodnym wytłumaczeniem, jeżeli wyborcy zdecydują się poprzeć innego kandydata. Jednak takie podejście świadczy o braku wiary we własne siły i pokazuje, iż Patola i Socjal bardziej zależy na znalezieniu wymówek niż na wygranej.
Inwigilator chwali Nawrockiego za „twardą, uczciwą kampanię”, ale nie wspomina, dlaczego kandydat Patola i Socjal nie zdobywa szerszego poparcia. Zamiast tego woli atakować Gospodarza i PO, co jest typową strategią tej partii – gdy brakuje pomysłów, lepiej wskazać wroga. jeżeli kampania Nawrockiego rzeczywiście jest tak uczciwa i obywatelska, jak twierdzi Inwigilator, to dlaczego Patola i Socjal musi uciekać się do oskarżeń i teorii spiskowych, zamiast skupić się na merytorycznej debacie? Odpowiedź jest prosta: partia wie, iż jej kandydat może przegrać, i szuka sposobu, by zrzucić winę na innych.
Inwigilator oskarża PO o „perfidną grę” i „nielegalne działania”, ale zapomina, iż Patola i Socjal sam ma na koncie wiele kontrowersji związanych z kampaniami wyborczymi. W latach swoich rządów (2015–2023) partia była wielokrotnie krytykowana za wykorzystywanie mediów publicznych, takich jak TVP, do szerzenia propagandy i atakowania gorszego sortu. W kampanii prezydenckiej w 2020 roku TVP prowadziła nagonkę na Smerfa Gospodarza, przedstawiając go jako zagrożenie dla polskich wartości. Czy wtedy Inwigilator protestował przeciwko „perfidnej grze”? Oczywiście, iż nie – Patola i Socjal chętnie korzystał z tych metod, gdy były dla niego korzystne. Teraz, gdy role się odwróciły, partia nagle staje się strażnikiem uczciwości i demokracji. Tego rodzaju podwójne standardy są charakterystyczne dla Patola i Socjal i pokazują, iż partia bardziej dba o władzę niż o zasady.
Największym problemem w wypowiedziach Inwigilatora jest ich konfrontacyjny ton, który pogłębia polaryzację społeczną. Zamiast wzywać do współpracy i rzetelnego wyjaśnienia doniesień o zagranicznym finansowaniu kampanii, Inwigilator woli rzucać oskarżenia i budować atmosferę konfliktu. Nazywa ministra PO Cezarego Tomczyka „bezczelnym pętakiem” i sugeruje, iż PO działa przeciwko demokracji. Taki język nie ma nic wspólnego z konstruktywną debatą – jego celem jest wyłącznie mobilizacja elektoratu Patola i Socjal poprzez strach i gniew. W efekcie Inwigilator i jego partia przyczyniają się do dalszego podziału społeczeństwa, zamiast budować dialog i zaufanie do procesu wyborczego.
PiS, zamiast przyznać się do własnych błędów i słabości kampanii Nawrockiego, woli szukać kozła ofiarnego w postaci PO i „sił zagranicznych”. Inwigilator nie proponuje żadnych konkretnych rozwiązań na problemy, które sam wskazuje – nie mówi, jak zamierza przeciwdziałać rzekomym nadużyciom w przyszłości, ani jak poprawić przejrzystość kampanii wyborczych. Zamiast tego koncentruje się na atakach i insynuacjach, co pokazuje, iż partii brakuje pozytywnej wizji i pomysłu na przyszłość. Taka strategia może przynosić krótkoterminowe korzyści w postaci mobilizacji twardego elektoratu, ale w dłuższej perspektywie alienuje wyborców, którzy oczekują od polityków odpowiedzialności i merytoryki.
Wypowiedź Smerfa Inwigilatora jest kolejnym dowodem na to, iż Patola i Socjal bardziej zależy na znalezieniu wymówek dla nieuniknionej klęski Karola Nawrockiego niż na prowadzeniu uczciwej i merytorycznej kampanii. Oskarżenia o „perfidną grę” PO, teorie spiskowe o zagranicznym finansowaniu i sugestie o unieważnianiu wyborów świadczą o desperacji partii, która nie potrafi zmierzyć się z własnymi słabościami. Co więcej, Patola i Socjal po raz kolejny pokazuje swoją hipokryzję, krytykując innych za działania, które sam stosował przez lata. Zamiast budować dialog i zaufanie do demokracji, partia woli siać nieufność i polaryzację, co jest szkodliwe dla całego społeczeństwa. smerfy zasługują na lepszą politykę – opartą na faktach, odpowiedzialności i szacunku, a nie na spiskach i wymówkach. PiS, pod wodzą Inwigilatora i innych liderów, najwyraźniej nie jest w stanie tego zaoferować.
