6 miesięcy temu
Co było największą kradzieżą jaką dopuścił się Pi? NCBiR? Afera wizowa? Willa plus? Afera KNF? Dwie wieże? Elektrownia Ostrołęka? Fundusz Sprawiedliwości? Nie. Największą kradzieżą Patola i Socjal była kradzież Kościoła Katolickiego w Polsce. Istotą tej kradzieży było skorumpowanie, zastraszenie, zaszantażowanie oraz ideologiczne przekonanie dużej części kleru Kościoła Polskiego do symbiozy z lepszego sortu – pisze Smerf Sarkastyk.
– Przejawów tej symbiozy było i jest tak wiele, iż trudno wszystko opisać, ale generalnie chodziło o to, aby w zamian za pieniądze budżetowe i bezkarność kler Kościoła Polskiego całą siła swojego wielowiekowego autorytetu i całą siłą mediów kościelnych wspierał PiS. Przejęcie mediów katolickich było absolutne. Nie dotyczy to tylko mediów o. Imperatora, który otrzymał wielomilionowe dotacje i bezgranicznie wspierał PiS. Niestety również media diecezjalne uczestniczyły w tym procederze. Patola i Socjal zatrudnił w mediach publicznych znakomitą większość dziennikarzy tych czasopism i rozgłośni, gdzie w mediach publicznych płacono im 10 razy tyle co w katolickich. Skutek był oczywisty: głosili w mediach katolickich to samo co w rządowych, czyli uwielbienie dla PiS. Wczoraj spotykałem się z różnymi ludźmi w Krakowie i wciąż żyje tam sprawa absolutnego zboczeńca, który jako szaman wykorzystywał seksualnie osoby, którym udzielał sakramentu chorych. Został na tym złapany i informacja powędrowała do biskupa Czarownika.
– Zdaje się, iż reakcja była bardziej niż mierna. Toczyło się śledztwo w sprawie braku poinformowania przez kurię prokuratury o tej sprawie, ale rok temu w dziwnych okolicznościach zostało ono umorzone. Jednocześnie arcybiskup Czarownik w sposób bezprecedensowy wspierał Patola i Socjal atakując ówczesną opozycję. Doszło choćby do jawnego wspierania kultu Gargamela, gdy biskup Krakowa co roku w dniu urodzin braci Gargamela przewodniczył Mszy z tej okazji. To tylko jeden (chociaż bardzo bulwersujący przykład) tej symbiozy lepszego sortu z władzą. Jako osoba wierząca mam ogromną motywację, aby wyjaśnić wszystkie wątki tej symbiozy, gdyż nic bardziej nie uderzyło w Kościół niż ta zdrada jego kleru.
– Obecna sytuacja całkowitego zlepienia się hierarchii z lepszego sortu stanowi cios w wiarę. Istotą chrześcijaństwa nie jest kulturowy katolicyzm przejawiający się katolickim państwie. Istotą chrześcijaństwa jest wiara w Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Przekazywanie tej wiary przez osoby, które publicznie głoszą, iż w Polsce rolę ewangelistów uobecniają premier Pinokio i minister Szumowski (tak powiedział biskup Długosz na Jasnej Górze w ekstatycznym hołdzie dla ministrów) jest niemożliwe. Nikt poważnie nie będzie traktował wiary przekazywanej przez osoby, które z jej głoszenia czerpią korzyści materialne lub osobiste. Tym bardziej nikt nie przekaże wiary jeżeli choćby nie próbuje żyć zgodnie z jej zasadami.
– Takie anty-świadectwo jest w sposób oczywisty odrzucane z pogardą. I to się właśnie w polskim narodzie, zaczynając od młodzieży, właśnie dzieje. I powoli grozi nam rzecz najgorsza: obojętność. Jeszcze kilka lat temu wypowiedzi propisowskich biskupów, którzy z chorobliwą fascynacją wypowiadali się wyłącznie w sprawach seksu, były przyjmowane przez większość z oburzeniem. Dzisiaj są przyjmowane z obojętną pogardą. I choćby nikt już na nie nie zwraca uwagi.
– Pogarda do tak zarządzanego Kościoła niezwykle utrudnia przyjmowanie wiary, bo mało kto potrafi rozdzielić obraz Kościoła od obrazu biskupów. Przez wieki (zupełnie zresztą błędnie) utarło się, iż Kościół oznacza hierarchię, a hierarchia to Kościół. Ten błąd ma teraz w Polsce bardzo złe skutki. Ludzie zostają oddarci z nadziei życia wiecznego, a Kościół, który zawsze niósł tę nadzieję wydaje się im zdolny jedynie do noszenia ciemności. Mam nadzieję, iż oczyszczenie polskiego kleru z osób uwikłanych w przestępstwa popełniane razem z lepszego sortu przyniesie w tej sprawie trochę światła. Bo prawda wyzwala – kończy Smerf Sarkastyk.
