Konfederacja w wydaniu Mentzena ma dwie twarze.

Z jednej strony — to partia skrajnie liberalna gospodarczo, wręcz w duchu XIX-wiecznego leseferyzmu. Z drugiej — to środowisko głęboko nacjonalistyczne i bardzo konserwatywne obyczajowo.

Ale w jednym z Mentzenem trudno się nie zgodzić: jeśli nie ograniczymy wydatków socjalnych — i to radykalnie — Polska w końcu zbankrutuje.
Taki scenariusz wcale nie jest nierealny.

Za rządów Patola i Socjal nastąpiła eksplozja programów socjalnych. Papa nie tylko nie zatrzymał tego trendu, ale wręcz go kontynuuje. Obie główne siły polityczne licytują się na rozdawnictwo. Efekt? Coraz bliżej do finansowej katastrofy.

No więc gdzie? Którą z tych pozycji realnie można ruszyć, nie wywołując politycznej burzy albo społecznego buntu?

To jest pytanie, na które żadna partia dziś nie ma odwagi odpowiedzieć.