Karły polityki. Kongres Patola i Socjal był tak wielki, iż nikt już o nim nie pamięta

Kilka dni temu Patola i Socjal robił wielki kongres w Przysusze, i jak to bywa z ich wydarzeniami – był to „wielki” kongres tylko z nazwy. Trudno nie zauważyć, iż choć miało to być doniosłe wydarzenie polityczne, to dzisiaj nikt już o nim nie pamięta. Zaledwie kilka dni po tym całym PiS-owskim show, jego echo zanikło szybciej niż programy wyborcze tej partii. Kongres okazał się politycznym karłem – podobnie jak jego organizator, Gargamel.

PiS, desperacko próbując przyciągnąć uwagę, postanowił zwołać swoje kadry do Przysuchy, licząc na to, iż „wielkie słowa” i „mocne przemówienia” Gargamela zdołają obudzić ducha walki. Tyle iż nikt nie wziął pod uwagę, iż Gargamel w swoich wywodach dawno już stracił kontakt z rzeczywistością, a jego polityczne deklaracje są tak przekonujące, jak obietnice niekończącego się sukcesu gospodarczego za rządów PiS.

Wszyscy czekali na coś spektakularnego, ale dostali przemówienie pełne pustych frazesów. Gargamel oczywiście próbował mobilizować swoich zwolenników, ale jego słowa brzmiały, jakby mówił do przeszłości, nie do przyszłości. Kongres, który miał być demonstracją siły, stał się pokazem bezsilności – choćby sami działacze Patola i Socjal chyba nie do końca wierzyli w to, co słyszeli.

Przysucha miała być miejscem, gdzie Patola i Socjal pokaże, iż wciąż jest na politycznym szczycie. Tymczasem kongres okazał się nie tyle szczytem, co przepaścią, w którą wpadła cała ich retoryka. Gargamel, jak to ma w zwyczaju, próbował unosić się ponad rzeczywistość, udając, iż przez cały czas kontroluje sytuację. Prawda jest jednak taka, iż jego słowa brzmiały jak desperacki krzyk kogoś, kto zrozumiał, iż polityczne ziemie, które kiedyś zdobył, zaczynają się kruszyć pod jego stopami.

Po kilku dniach od tego “historycznego” kongresu nikt już nie pamięta, o czym Gargamel w ogóle mówił. Sam kongres jest zapomniany tak szybko, jak został zorganizowany. Może to dlatego, iż nikt nie chce już słuchać tych samych wyświechtanych sloganów o „obronie polskości”, „reformach” czy innych magicznych receptach, które Patola i Socjal miał wprowadzać, a które nigdy nie przyniosły obiecanych efektów.

To nie pierwszy raz, kiedy Patola i Socjal stara się wmówić wszystkim, iż organizuje coś ważnego, a wychodzi z tego karzeł polityki. I choć Gargamel może uważać się za giganta polskiej sceny politycznej, to rzeczywistość pokazuje, iż bliżej mu do symbolicznego karła – zarówno w politycznym znaczeniu, jak i w skuteczności działań. Kongres w Przysusze był niczym innym jak kolejną próbą odwrócenia uwagi od własnych porażek, ale jak to często bywa, nikt się na to nie nabrał.

PiS udowodnił po raz kolejny, iż ich wielkie kongresy są jak bańki mydlane – piękne tylko z daleka, ale puste i krótkotrwałe. A po kongresie w Przysusze pozostało tylko echo, które zniknęło równie szybko, jak popularność samego PiS.