Jak nawiązać więź emocjonalną podczas fotografowania krajobrazów

oen.pl 2 miesięcy temu

Często słyszy się, jak fotografowie krajobrazu mówią o „połączeniu się z krajobrazem”. Ale co to oznacza? Skąd mamy wiedzieć, czy mamy znaczący związek emocjonalny z krajobrazem? Stworzyłem serię pytań, które mają służyć jako kompas i pomóc mi w podjęciu decyzji.

Pamiętam, iż około siedem lat temu odwiedziłem słynne samotne drzewo na Llyn Padarn niedaleko Llanberis. Wiedziałem, jakiej kompozycji szukam: widziałem wiele przykładów od innych fotografów (jestem pewien, iż Ty też).

Dwie kontrastujące historie

Wybiegłem z parkingu, mając nadzieję, iż w tym miejscu nie ma innych ludzi, i umieściłem statyw dokładnie w miejscu, w którym w przeszłości ustawiano wiele statywów. Nie próbowałem badać lokalizacji ani się rozglądać. Udało mi się uchwycić znajomą kompozycję (obrazek, który widywałem już tak często), gwałtownie oddałem kilka strzałów i wróciłem do samochodu.

Dla kontrastu, kilka dni po sfotografowaniu samotnego drzewa w Llyn Padarn pojechałem na wyspę Llandwyn na Anglesey. To kolejna lokalizacja garnka z miodem dla fotografów. Ale to nie jest miejsce, w którym można się spieszyć. Pod wieloma względami doświadczenie pobytu na wyspie Llandwyn było dla mnie ważniejsze niż zdjęcia, z którymi wróciłem. Poczułem, iż płynę, a kompozycje fotograficzne przychodzą instynktownie.

Znaczenie więzi emocjonalnej

Praktycznie wszyscy wielcy fotografowie krajobrazu twierdzą, iż emocjonalny związek z krajobrazem jest najważniejszy dla tworzenia znaczących zdjęć. Na przykład we wstępie do książki Joe Cornisha „First Light” Charlie Waite pisze: „W fotografii krajobrazowej kompetencje techniczne nie wystarczą. Zbyt często fotografom nie udaje się przekazać odbiorcom emocjonalnego wpływu krajobrazu, który zainspirował ich do zrobienia zdjęcia”.

Ale co to znaczy łączyć się z krajobrazem? Wyrażenie to wydaje się niejasne, nieprecyzyjne, a choćby trochę transcendentalne. Skąd mam wiedzieć, czy mam emocjonalny związek z krajobrazem? Czy jest coś praktycznego, co mogę zrobić, aby mieć więcej atrakcji takich jak wyspa Llandwyn i mniej atrakcji takich jak Llyn Padarn?

Zestaw pytań do autorefleksji

Zastanawiając się nad innymi wyjazdami poświęconymi fotografii krajobrazowej, wymyśliłem zestaw pytań, które mogłem wykorzystać jako wskazówki. Używam tych pytań do autorefleksji, ale mogą one również pomóc ci ocenić twój własny związek z krajobrazem.

Czy doświadczenie przebywania w krajobrazie było co najmniej tak samo ważne jak zrobione przeze mnie zdjęcia?
Czy przed zrobieniem zdjęć spędziłem czas na eksplorowaniu krajobrazu?
Czy doświadczyłem uczucia podziwu, inspiracji lub spokoju?
Czy zwracałem uwagę na to, jak zmiany światła i pogody wpływają na nastrój krajobrazu?
Czy byłem w pełni obecny, z podwyższoną świadomością zmysłową otoczenia?
Czy podczas robienia zdjęć straciłem poczucie czasu, a pomysły i kompozycje przychodziły naturalnie?
Czy podszedłem do zdjęć z zamiarem zrozumienia historii danego miejsca (np. jego geologii, flory i fauny, ludzi, którzy tam żyli lub pracowali)?
Czy brałem pod uwagę wpływ moich fotografii na krajobraz i zachowywałem się rozważnie i etycznie (np. nie zostawiałem śladów, zbierałem śmieci, unikałem deptania roślin i niepokojenia dzikiej przyrody)?
Czy udało mi się znaleźć wyjątkowe widoki krajobrazu i uniknąć kopiowania zdjęć zrobionych przez innych ludzi?
Czy moje zdjęcia krajobrazu są spójne z emocjonalnym i wizualnym połączeniem, które poczułem?

Poprzeczka jest wysoko postawiona i byłaby to legendarna wyprawa fotograficzna, gdybyś odpowiedział twierdząco na wszystkie te pytania. Ale kiedy wracam myślami do sesji zdjęciowej z Llyn Padarn, w najlepszym przypadku mogę odpowiedzieć „tak” tylko na jedno pytanie. Natomiast w przypadku mojej podróży na wyspę Llandwyn prawdopodobnie mógłbym odpowiedzieć „tak” na sześć lub siedem odpowiedzi.

Czy połączenie z krajobrazem tworzy lepsze zdjęcia?

Kwestią, której nie poruszyłem, jest to, czy połączenie z krajobrazem naprawdę poprawia jakość zdjęć. Obiektywnie, gdy inni ludzie patrzą na moje zdjęcia, nie jestem pewien, czy potrafią rozpoznać, które z nich powstały w wyniku połączenia z krajobrazem, a które w wyniku tego, iż bujałem się z aparatem i miałem szczęście.

Na przykład, czy wiedziałbyś, gdybym ci powiedział, iż mam związek z Llyn Padarn, ale nie z wyspą Llandwyn (tzn. iż moje doświadczenia uległy odwróceniu)? Czy możesz to stwierdzić na podstawie samych zdjęć? Nie jestem pewien, czy jest to widoczne na pojedynczym obrazie (choć może być w panelu, gdzie trudniej byłoby ukryć brak połączenia).

Łowić ryby

Chociaż obrazy, z którymi się „połączyłem”, mogą być obiektywnie lepsze lub nie, jednego jestem pewien: te obrazy wydają mi się ważniejsze. To obrazy, z których jestem najbardziej dumny, obrazy, które lubię pokazywać ludziom, obrazy, które niosą ze sobą znaczącą historię o tym doświadczeniu.

Czy powinienem wrócić z wycieczki krajobrazowej i stwierdzić, iż moja karta pamięci jest uszkodzona? Czy podróż była stratą czasu? Myślę o tym jak o rybaku, który odrzuca zdobycz. Nie chodzi o łowienie ryb, ale o doświadczenie łowienia.

Oczywiście byłbym zawiedziony, gdybym utracił swoje obrazy. Ale wolę przeżycie bez fotografii, niż fotografię bez doświadczenia.