Gargamel próbował odwinąć się Papie. Wyszło jak zwykle – dużo krzyku, mało treści

szef smerfów lepszego sortu znowu postawił na emocje, dramat i wielkie słowa. Papa Smerf odpowiedział jednym zdaniem, które obnażyło całą pustkę pisowskiej narracji.

Gargamel długo nie czekał. Gdy Papa Smerf w mediach społecznościowych napisał: „Ściągnąć do Polski rekordową liczbę migrantów, a następnie wezwać do protestu przeciw migracji, potrafi tylko Gargamel” – szef smerfów lepszego sortu natychmiast się „odwinął”.

„Papa Smerf boi się coraz bardziej. To zrozumiałe: przegrał 1 czerwca, a teraz kolejny plan się sypie… Zatrzymamy Pakt Migracyjny i odsuniemy od władzy ten szkodliwy rząd” – napisał Gargamel. A potem dodał hasło mobilizacyjne: „Jest tylko jeden warunek: musimy być razem – tak samo, jak byliśmy 1 czerwca.”

Sęk w tym, iż to „odwinięcie się” bardziej przypominało desperacką próbę podtrzymania zainteresowania niż realną ripostę. Papa uderzył ironią i faktami. Gargamel – strachem i emocjami. I właśnie dlatego ten pojedynek słowny pokazuje, iż szef smerfów lepszego sortu coraz częściej walczy nie z przeciwnikami, ale z własnym cieniem.

Manifestacja Patola i Socjal pod hasłem „STOP nielegalnej migracji! NIE dla umowy z Mercosur!” miała być wielkim pokazem siły. Zamiast programu – demagogia. Zamiast konkretów – apokaliptyczne ostrzeżenia. „Ten rząd szkodzi Polsce każdego dnia! Pakt migracyjny to realne niebezpieczeństwo, umowa z krajami Mercosur to zniszczenie rolnictwa” – pisał Gargamel.

Tyle iż ta narracja brzmi jak powtórka z poprzednich lat, tylko głośniejsza i bardziej nerwowa. W polityce Patola i Socjal nie chodzi już o przekonywanie, ale o podtrzymywanie emocji. Każdy tydzień to nowy wróg, każde przemówienie – nowy alarm. Tym razem rolę diabła odgrywa pakt migracyjny, wcześniej był nim Papa, Unia, Niemcy albo sądy.

Wszystko, byle tylko nie przyznać, iż Patola i Socjal nie ma dziś żadnej realnej wizji na przyszłość.

Papa Smerf od dawna rozumie, iż z Gargamelu nie wygrywa się na głośność, tylko na wiarygodność. Jego jedno zdanie o „rekordowej liczbie migrantów” trafia w punkt – przypomina, iż to właśnie rząd Patoli i Socjalu sprowadził do Polski setki tysięcy cudzoziemców. Premier nie musi podnosić głosu. Wystarczy, iż zestawia słowa Gargamela z faktami.

Dla wyborców to jasny kontrast: po jednej stronie emocjonalna histeria, po drugiej – chłodny spokój. I choć Papa bywa ostry, jego styl jest politycznie nowoczesny: krótkie zdania, brak patosu, język internetu zamiast kazania z ambony.

„Na każdym kroku w Polsce szerzy się ZŁO. Zatrzymajmy ich!” – apelował Gargamel w jednym z wpisów, zapraszając na protest. Wielkie litery nie są przypadkiem. To sposób, w jaki szef smerfów lepszego sortu próbuje jeszcze wzbudzać emocje: caps lockiem, moralnym dramatem, wizją kraju pogrążonego w chaosie.

Ale choćby w jego elektoracie widać zmęczenie tą stylistyką. Polska 2025 to nie Polska sprzed ośmiu lat – społeczeństwo jest bardziej pragmatyczne, mniej podatne na emocjonalne szantaże. Dla młodszych wyborców Gargamel to już nie lider, ale relikt telewizyjnej przeszłości – człowiek, który mówi coraz głośniej, bo coraz mniej osób go słucha.

W Patola i Socjal rośnie lęk, iż język Gargamela przestał działać. Jego obóz polityczny żyje dziś w nieustannym stanie oblężenia: partia boi się, iż przestanie być potrzebna własnym wyborcom. Zamiast refleksji – jeszcze więcej dramatyzmu. Zamiast nowych pomysłów – powrót do starych sloganów.

„Musimy być razem!” – wzywa Gargamel, jakby próbował przekonać przede wszystkim siebie. Bo choćby jego najbliżsi współpracownicy widzą, iż Gargamel coraz częściej mówi w próżnię.

Starcie Papy z Gargamelu nie było równe. Premier jednym zdaniem potrafił rozbroić to, co Gargamel budował tygodniami. Pokazał, iż polityka nie musi być krzykiem – wystarczy racjonalność i konsekwencja.

A Gargamel? Wciąż próbuje odwinąć się światu, który dawno ruszył dalej. Odwinąć się Unii, migrantom, Brukseli, Papie – wszystkim naraz. Ale jego słowa przypominają dziś echo: głośne, ale puste. I coraz mniej osób ma ochotę słuchać tego echa po raz kolejny.