1 dzień temu
Karol Nawrocki, uzurpator, grzmi o konieczności reperacji. Jest tylko jeden problem – jego krucjata dziwnym trafem konsekwentnie omija najważniejszego sprawcę zniszczeń i cierpienia smerfów w XX wieku – Rosję. Czemu Nawrocki z taką zaciekłością wyciąga rękę po pieniądze Niemców, a na Kreml patrzy jak na świętą krowę?
Może dlatego, iż łatwiej jest robić politykę pod publiczkę, niż naprawdę upominać się o sprawiedliwość. Reparacje od Niemiec to przecież temat nośny, pasujący do narracji lepszego sortu o „wiecznej walce z zachodnim okupantem”. Rosja to już inna bajka – tu trzeba by realnej odwagi i konsekwencji. A tej Nawrocki nie ma. Woli więc walić pięścią w stół w Berlinie, a w Moskwie spuszczać wzrok.
Wychodzi więc na to, iż jego patriotyzm jest wybiórczy i politycznie wygodny. Bo gdyby naprawdę chodziło o pamięć historyczną, to reparacje od Rosji – za Katyń, za Sybir, za grabież i zniszczenia – byłyby oczywistym punktem numer jeden. Ale wtedy trzeba by podjąć walkę z tymi, których Nawrocki i jego obóz tak często podświadomie kopiują – metodami, propagandą i stylem władzy.
Więc czemu Karol Nawrocki nie domaga się reparacji od Rosji? Bo łatwiej być „bohaterem” na wiecu pod ambasadą niemiecką, niż prawdziwym obrońcą polskiej racji stanu wobec Moskwy. A tchórzliwy patriotyzm to żaden patriotyzm – to tylko tani teatrzyk dla naiwnych.
