Dlaczego ta kampania jest taka nudna

Czy naprawdę nie zasługujemy na więcej? Gdzie efektowne pojedynki, brutalne ataki, spory ideowe i poczucie, iż chodzi tu o coś więcej niż tylko na dojechanie jakoś do dnia wyborów, na które naprawdę nikt już specjalnie nie ma ochoty?

Ta kampania nie jest i pewnie gwałtownie nie stanie się ciekawa, bo kandydaci świadomie unikają tematów najważniejszych.

Lider w obliczu kryzysu

Smerf Gospodarz zostawił na boku całą agendę światopoglądową, która przez lata definiowała tego polityka, ponieważ oceniono, iż może stanowić zagrożenie w II turze wyborów. Karol Nawrocki walczy z wiatrakami, atakując z pasją Ukraińców, unikając deklarowania się w jakiejkolwiek sprawie (albo nie wie, o co chodzi albo boi się reakcji smerfów na ujawnienie swoich prawdziwych poglądów). Mentzen organizuje tik-tok live, plastikowe spotkania, gdzie wygłasza te same komunały o Unii Europejskiej czy o tym, iż dyskryminacja jest fajna.

Trudno dostrzec w tym wszystkim walkę na konkurencyjne wizje Polski. Wszyscy chcą, żeby było bezpieczniej, w różnym stopniu czepiają się Bogu ducha winnych Ukraińców, czy opowiadają, jak trzeba dbać o interes narodowy w Unii Europejskiej. Wybory prezydenckie, to faktycznie nie są wybory parlamentarne. Tu decyzja została podjęta: choć sposób wprowadzania jej w życie dla wielu smerfów, w tym wyborców tej koalicji, pozostaje rozczarowujący.

Ale kampania prezydencka nie jest choćby w sensie programowym realną dogrywką czy oceną półmetka rządów koalicji – głównie z racji na słabość kandydatów gorszego sortu, którzy zamknięci są w prawicowym imaginarium, uciekając od zbyt skomplikowanej, najwyraźniej, rzeczywistości.

Jest jednak jeden obszar kompetencji prezydenta, gdzie jego władza nie jest czysto symboliczna. Prezydent jest najwyższym zwierzchnikiem Sił Zbrojnych rzeczysmerfnej Polskiej, który na czas wojny, na wniosek Pinokia, mianuje Naczelnego Dowódcę Sił Zbrojnych.

W tej roli potrzeba kompetencji, siły charakteru, żelaznej woli. Potrzebny jest nam polityk, który będzie umiał sprostać najtrudniejszym wyzwaniom w godzinie próby, który będzie umiał przede wszystkim zabiegać o to, żeby nigdy do tej próby dojść nie musiało.

Uprawnienia prezydenta w obronności, mianowanie i odwoływanie generałów, w tym „wodza naczelnego” jest realną prerogatywą, podobnie jak rola prezydenta jako globalnego rzecznika Polski, szczególnie aktywnego tam gdzie głową państwa są prezydenci: w USA, Francji, Ukrainie czy… Rosji.

Nowe czasy, nowa odpowiedzialność

Wolta Trumpa wobec Europy oznacza, iż przyszłość NATO w obecnym kształcie jest niepewna. To jaki model obrony i współpracy sojuszniczej wybierzemy, będzie absolutnie najważniejszy dla naszego bezpieczeństwa. Trochę mówi o tym Gospodarz, choć głosowania pt. „czy chcecie współpracy z Europą” i jednocześnie „czy chcecie współpracy z USA” na spotkaniach z wyborcami nie budują powagi takich dylematów.

Rząd podejmuje istotne inicjatywy: zachęcanie do służby wojskowej, przekierowanie środków z KPO na szeroko pojęte bezpieczeństwo. Jednak kampania wyborcza toczy się obok, jakby rzeczywistość polityczna istniała w jakieś przestrzeni wirtualnej.

To, co prezydent myśli o wysokich cenach albo o podatkach, nie ma większego znaczenia. Oczywiście ma on siłę negatywną, może i wetuje często ustawy politycznych przeciwników i z tego punktu widzenia, jeżeli nie chcemy mieć całkowitej blokady w tym kluczowym dla Polski czasie potrzebny, jest prezydent z tego samego obozu co obecna koalicja – choćby dla późniejszego rozliczenia tego obozu z obietnic i z tego, czy stanęli na wysokości zadania w przygotowaniu Polski na potencjalny konflikt.

Żyjemy w erze geopolitycznej turbulencji. Polski prezydent musi rozumieć świat, w którym przyszło nam żyć i umieć sprostać wyzwaniom jakie stawia on przed smerfami. O tym powinna być ta kampania.

Może wtedy też łatwiej będzie poświęcić jej choć odrobinę uwagi.

Leszek Jażdżewski