B.Ratter: Władza przeto świecka do rządzenia Kościołem nie jest uprawnioną

Ani polscy biskupi ani księża ani teologowie, których mamy przecież całą armię, nie biorą udziału w najważniejszych dyskusjach jakie są dzisiaj toczone w Kościele a to oznacza, iż będziemy skutecznie cedować odpowiedzialność za rozwój katolicyzmu w naszym kraju na nowe unijne europejskie struktury. Takie struktury już powstają i jest to wolą samego papieża Franciszka - konstatuje redaktor Paweł Chmielewski.



Swąd Szatana wdzierał się do Kościoła od wieków ale w poprzednich wiekach silny wewnętrznie Kościół prowadzony przez wybitnych pasterzy opierał się skutecznie. Świadkiem niszczenia kościoła przez struktury państwa niemieckiego w XIX wieku był ks. Józef Grabowski. Władze pruskie na podstawie fałszywych oskarżeń wytoczyły mu proces . Dzielnie i samodzielnie bronił się przed urzędem pruskim. M.in. mowę, którą wygłosił przed izbą apelacyjną w Poznaniu dnia 30 marca 1874 zawarł we wspomnieniach Obraz walki kulturnej w Prusach 1872-1886.

Wiedzieliśmy przecież, iż walka kulturna ma na celu nie tylko pozbawienie Kościoła katolickiego wolności, ale także zgnębienie do reszty narodowości polskiej. Oto brzmienie mowy, którą wygłosiłem przed izbą apelacyjną w Poznaniu dnia 30 marca 1874. Wysokie Kolegium! Udowodniwszy szczegółową repliką brak prawnego uzasadnienia apelacyi, oprę teraz dowód prawności mego postępowania jeszcze na nietykalnych zasadach katolickiego Kościoła i ogólnego pojęcia prawa.Również nie ulega wątpliwości żadnej, iż jako pruski poddany mam prawo żądać od konstytucyjnego państwa wolności, abym według zasad mej przez państwo pruskie uznanej katolickiej wiary mógł żyć i działać.

Ta zaś moja wiara naucza, iż Kościół katolicki nie jest instytutem państwowym, ale od Boga samego założonym, osobnym, wolnym zakładem, którego celem zbawienie duszy człowieka, a którego zarząd sam Założyciel Boski oddał wyłącznie ustanowionej przez Siebie władzy duchownej: apostołom i ich następcom, biskupom: Constituit Christus apostolos regere ecclesiam Dei.

Władza przeto świecka do rządzenia Kościołem nie jest uprawnioną, albo tylko o tyle, o ile ustanowiona na to od Boga władza duchowna państwu ze swych praw ustąpi — co zresztą tylko w podrzędnych, zewnętrznych sprawcach dziać się może i co też dzięki tak zwanych a między Stolicą św. z książętami świeckimi zawieranych konkordatów rzeczywiście się stało.

I tu właśnie w nieznajomości najelementarniejszych zasad katolickiego Kościoła dotyczących, spoczywa jeden z główniejszych zarodków obecnego wielkiego sporu zasadniczego między państwem a Kościołem.

Po trzecie niezaprzeczonym jest faktem, iż władza duchowna aż dotąd uznaną jest przez państwo pruskie jako rzeczywista, a nie fikcyjna władza, której pierwszym przymiotem, jak logika wskazuje, jest posłuszeństwo podwładnych. Skonstatowawszy powyższe zasady i prawdy, które przecież z pewnością nie moje subiektywne przedstawiają zdanie ale ogólnie znane fakta i obowiązującą mnie w sumienie Kościoła mego wiarę, pozwalam sobie teraz uniżenie zapytać Wysokie Kolegium, czy bez obrazy mego sumienia i bez narażenia się na słuszny zarzut niemoralnego i rewolucyjnego postępowania mógłbym mej, choćby przez państwo uznanej, władzy duchownej winne wypowiedzieć posłuszeństwo i daną Biskupowi złamać przysięgę? ( Obraz walki kulturnej w Prusach 1872-1886.)

Wybitni pasterze prowadzeni byli przez wybitnych papieży. Dr. Józef Sebastian Pelczar, biskup przemyski, asystent Tronu i Prałat domowy Jego Świętobliwości, Rzeczywisty Tajny Radca JCM, autor biografii papieża Piusa IX pisał w 1908 r.:

Wiek dziewiętnasty odziedziczył błędy wieków poprzednich …Błędy te, zarówno dla Kościoła jak dla społeczeństwa zgubne i zarażające na kształt dżumy tysiące umysłów… jedne z nich obalają podwaliny wszelkiej religii, odrzucając wiarę w Boga i nieśmiertelność duszy, jak błędy materializmu i panteizmu, - inne sprzeciwiają się wprost chrystyanizmowi, negując objawienie nadprzyrodzone, lub obniżając je, jak błędy racjonalizmu i semiracyonalizmu, — inne wreszcie nie uznają Boskiej powagi Kościoła, a ze społeczeństwa zdzierają cechę chrześcijańską, wprowadzając pod szatą równouprawnienia wszystkich wyznań bezwyznaniowość, pod hasłem wolności i postępu walkę przeciw Kościołowi, jego dogmatom, prawom i instytucjom, jak błędy liberalizmu. Propagowane przez niezliczone pisma, głoszone z katedr i trybun, otoczone opieką rewolucji i paktujących z nią rządów, weszły one do dzisiejszego prawodawstwa, do zasad polityki i ustroju społecznego, wskutek czego znaczna część ludzi wykształconych oswoiła się z nimi, jakby ze starymi prawdami, i zatraciła prawie poczucie ducha chrześcijańskiego.

Ponieważ i między katolikami nie brakło wielbicieli błędnych teorii wieku, przeto Pius IX, jako ojciec chrześcijaństwa, opiekun ludzkości, stróż prawdy i obrońca Bożego ładu w święcie postanowił ostrzec wszystkich i podać im, przynajmniej w sposób negatywny, pewne kryteria do odróżnienia fałszu od prawdy. W tym celu ogłosił 8 grudnia 1864 encyklikę „Quanta cura“ i dołączył do niej Syllabus, to jest, „wykaz, zawierający główne błędy naszego wieku, które napiętnowane zostały w allokucyach konsystorskich, w encyklikach i innych apostolskich listach Ojca św. Piusa IX“.

My też nie odzywamy się do rozumu, zaćmionego szowinizmem narodowym, nie zwracamy się do serc, zdeprawowanych i znieczulonych nienawiścią rasową; o ile przeciw kłamstwom wysuwamy prawdę dziejową, to czynimy to jedynie dla własnej ochrony, z miłości do prawdy – pisał dr A. Karbowiak w 1904 roku.

Niebezpieczeństwo staje się coraz to większe, bo do bardzo wielu szkół katolickich mianuje się nauczycieli protestanckich. W związku z tą tendencją pozostaje tworzenie szkół bezwyznaniowych i forytowanie bezwyznaniowych związków nauczycielskich. Germanizowanie nauki religii ma na celu nie tylko wynarodowienie ale zarazem choćby nie bardzo ukrywany cel wystudzenia u dzieci uczuć katolickich a przez to przygotowanie gruntu pod posiew zasad protestanckich.

Dziecku polskiemu wziętemu z łona rodziny każe się szkoła pruska uczyć od razu po niemiecku, przy czym ma się starannie unikać wyrazów polskich a używać tylko tablic, wyobrażających rzeczy. Jest to pogwałcenie najprostszych zasad pedagogiki, głoszonych z zapałem przez samych Niemców. ( Szkoła pruska w ziemiach polskich 1904 r.)

Unikać wyrazów polskich, a używać tylko tablic, wyobrażających rzeczy – taką właśnie naukę języka polskiego planuje Minister Barbara Nowacka w polskich szkołach już w roku 2024/2025.

Bożena Ratter