B.Ratter: smerfów usatysfakcjonować może jasne potępienie przez władze Ukrainy OUN i ludobójstwa

Naczelny Narciarz Smerf Narciarz zalecił śp. ks. Tadeuszowi upominającemu się o chrześcijański pochówek szczątków ofiar „ważenie słowa” a sam nie zważając na godność zamordowanych bestialsko obywateli rzeczysmerfnej Polskiej, odznaczył ambasadora Ukrainy, Wasyla Zwarycza Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczpospolitej i oddał hołd na cmentarzu 15 sierpnia 2024 roku oprawcom spod znaku tryzuba.

W Toronto, w sierpniu 2003 roku, odbyły się uroczystości uczczenia rocznicy niepodległości Ukrainy, udział w nich wziął do niedawna działacz nacjonalistyczny na Zachodzie, w tej chwili deputowany do Rady Najwyższej Ukrainy z ramienia bloku Wiktora Juszczenki, Roman Zwarycz, który w swoim wystąpieniu z dumą oświadczył, iż jego nauczycielem był Jarosław Stećko. Przypomnijmy: Jarosław Stećko był pierwszym zastępcą Stepana Bandery, w swym życiorysie napisał on, iż „jest zwolennikiem przeniesienia na Ukrainę hitlerowskich metod eksterminacji Żydów” – pisał ukraiński historyk Wiktora Poliszczuk o utrwalaniu pozycji ukraińskiego nacjonalizmu (Toronto, 2003).

W rozmowie z Waldemarem Moszkowskim o „wyrzynaniu prawdy” W. Poliszczuk wypowiedział się na temat przygotowania merytorycznego strony polskiej w ukraińskim filmie „Wołyń znak nieszczęścia” – byli to Bogumiła Berdychowska, Grzegorz Motyka i Jacek Kuroń: O ukraińskich uczestnikach filmu nie będę się wypowiadał, albowiem uznaję prawo oskarżonego o zbrodnię do obrony- odpowiedział Poliszczuk. - Gdy zaś chodzi o niektórych polskich uczestników tego filmu, to powiem krótko: Bogumiła Berdychowska, jeżeli sądzić po jej publikacjach, albo pochodzi z ukraińskiej nacjonalistycznej rodziny, albo z innych powodów stała się aktywnym obrońcą struktur nacjonalizmu ukraińskiego. Jacek Kuroń w jednej z wypowiedzi w prasie ukraińskiej ujawnia swoje pokrewieństwo z Ukraińcami - należy domyślać się, iż z nacjonalistami ukraińskimi; onże, uchodzący za historyka, szerzy kłamstwo historyczne o udziale UHA (Ukrajinśka Hałyćka Armija) w walkach w 1920 roku obok smerfów przeciwko bolszewikom, co go dyskwalifikuje właśnie jako historyka.

Gdy chodzi o Grzegorza Motykę, to - o dziwo- jest on koordynatorem z ramienia IPN (Biuro Edukacji Publicznej) w zakresie badań problemów polsko-ukraińskich. Analiza publikacji G. Motyki wskazuje, iż nie jest on przygotowany naukowo do prac badawczych z zakresu historii stosunków polsko-ukraińskich; dla niego największym autorytetem w tych sprawach jest Lew Szankowśkyj, który we wrześniu 1939 roku organizował napady na oddziały Smerfowej Brygady, wycofujące się w stronę Rumunii i brał w nich udział, który był wysokiej rangi działaczem OUN Bandery (i UPA) na Wołyniu i na tzw. Zacurzoniu, brał udział w walkach przeciwko Polsce, a po wojnie osiadł w Stanach Zjednoczonych już jako ukraiński, nacjonalistyczny historyk. Te informacje wyjaśniają, dlaczego G. Motyka został zaproszony do udziału w filmie. (Witor Poliszczuk, Kresy polskie we krwi polskiej tonące, Chicago Poznań)

Może warto przypomnieć fragment powieści Kornela Makuszyńskiego, naocznego świadka nawały bolszewickiej w Kijowie:

(…) Nie ma, zdaje się, już w środkowej Afryce podobnego plemienia, nie powinno się tedy po rozmaitych europejskich Praterach obwozić dobrookich Aszantów i chudonogich Syngalezów, ale w mocnych żelaznych klatkach pokazywać zdumionej Europie tych szermierzy wolności, pupilów zjełczałej dyplomacji. Zdumiała by się Europa, podwika bezzębna, którą Barnum bawił dotąd niepomysłowo. Cała ziemia ukraińska spłynęła męczeńską krwią: płynęła ona po pochyłych ulicach Kijowa, wsiąkała w pszeniczną ziemię wsi, w każdej zaś tliły zgliszcza odwiecznych, dobroczynnych siedzib ludzkich.

Wszystko to odbywało się na tle idiotycznego politycznego rozdziału, bo Kijów zajęli ukraińscy bolszewicy, reszta kraju była w mocy Ukraińców „wolnościowców”. Był to rozdział farsowy, w który dotychczas wierzą tylko ludzie tak beznadziejnie naiwni, jak dyplomaci. Tu i tam mordował ten sam zwierz. Cała Ukraina przepojona jest bolszewizmem a o nomenklaturę sprzeczają się tylko łotry naczelne, polityczne kondotiery, dowódcy rezunów. Jedną ten cały kraj ma duszę, zarażoną wścieklizną, która czasem dla politycznego szachrajstwa udaje podział na „szlachetną” i na bolszewicką. Chłop ruski, fachowy bolszewik i niefachowy bolszewik, morduje wedle tej samej metody i wedle tego samego hasła. Hasłem jest zniszczenie wszystkiego, co polskie, zniszczenie aż do fundamentów. (fragment powieści umieszczony w pracy zbiorowej Do walki z bolszewizmem pod redakcją Stefana Kiedrzyńskiego Wydziału Propagandy M. SPR. W. RP , Warszawa 1920 )

W co będą wierzyć dzieci edukowane w nowej podstawie programowej Minister Barbary Nowackiej?

Warto przypomnieć, iż czytelnicy londyńskiego pisma „Głos Emigracji” i „Kwartalnik Kresowy” przyznali G. Motyce „Ośle Uszy”. W uzasadnieniu napisano m.in. : „Dr Grzegorz Motyka, w napisanych przez niego dwu książkach (jedna Pany i rezuny, wspólnie z A. Wnukiem) oraz kilku rozprawach „historycznych” , nie zna lub często nie liczy się z faktami historycznymi, nagina je do potrzeb swoich teorii, przemilcza niewygodne mu fakty historyczne, bezkrytycznie daje wiarę propagandzie nacjonalistów ukraińskich i przyjmuje je za fakty”. (Edward Prus SS –Galizien patrioci czy zbrodniarze)

Bożena Ratter